Zażalenie na postanowienie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu

Warszawa, 15.03.2024

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex Superior" w Warszawie

ul. Marszałkowska 123, 00-001 Warszawa

555-123-456, e-mail: [email protected]

obrońca Adama Nowaka

oskarżonego o czyn z art. 59 ust. 2 u.p.n.

II K 123/23

Sąd Okręgowy

w Warszawie

II Wydział Karny

Zażalenie

na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z 10.03.2024 r. o

zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu oskarżonego Adama Nowaka

Na podstawie art. 376 § 1 i art. 438 pkt 3 k.p.k.:

1. zaskarżam powyższe postanowienie w całości,

2. zarzucam błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, a mogący mieć wpływ na jego treść, poprzez bezzasadne przyjęcie, że obecność oskarżonego na rozprawie w dniu 10.03.2024 r. była obowiązkowa, podczas gdy oskarżony złożył uprzednio w sprawie wyjaśnienia i nie był informowany przed przerwą w rozprawie, że po przerwie, w związku z dalszymi czynnościami postępowania dowodowego, jego obecność jest niezbędna,

3. wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Adam Nowak został oskarżony o to, że w okresie od stycznia do marca 2023 r. w Warszawie, wbrew przepisom ustawy, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, udzielił małoletniemu Piotrowi Wiśniewskiemu środka odurzającego w postaci marihuany w ilości 5 gramów za kwotę 200 złotych, tj. o czyn z art. 59 ust. 2 u.p.n.

W dniu 01.03.2024 r. oskarżony stawił się na wyznaczony pierwszy termin rozprawy, na którym prokurator przedstawił zarzuty aktu oskarżenia, oskarżony został pouczony o przysługujących mu prawach i ciążących na nim obowiązkach, po czym złożył w sprawie wyjaśnienia. Obecność oskarżonego na tym terminie rozprawy była obowiązkowa z uwagi na treść art. 374 § 1a k.p.k. i ustawowe zagrożenie za czyn z art. 59 ust. 2 u.p.n., który jest zbrodnią, choć wydaje się oczywiste, iż zachowanie oskarżonego powinno zostać zakwalifikowane jako wypadek mniejszej wagi, który zbrodnią nie jest. Ta ostatnia kwestia będzie jednak przedmiotem oceny sądu meriti.

W dniu 10.03.2024 r. oskarżony nie stawił się na rozprawę przerwaną. Sąd na rozprawie wydał postanowienie o zatrzymaniu i przymusowym doprowadzeniu oskarżonego Adama Nowaka, uznając, iż jego obecność na rozprawie jest niezbędna.

Postanowienie Sądu jest niezasadne, albowiem oparte jest na błędzie w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, a zakładającym, że obecność oskarżonego na rozprawie w dniu 10.03.2024 r. była obowiązkowa, podczas gdy oskarżony na poprzednim terminie rozprawy złożył wyjaśnienia i nie był poinformowany, iż po przerwie w związku z dalszymi czynnościami postępowania dowodowego jego obecność na rozprawie jest niezbędna.

Należy wskazać, że rzeczą oskarżonego jest sposób realizacji jego prawa do obrony, w tym to, czy będzie on w sposób aktywny uczestniczył w czynnościach postępowania dowodowego. Ustawodawca pozostawił oskarżonemu swobodę w tym zakresie, a wyjątki od nieobowiązkowej obecności na rozprawie zostały ściśle określone w art. 374 § 1 i 1a k.p.k. Żaden z tych wyjątków nie zaistniał jednak w rozpoznawanej sprawie.

Jeżeli nawet Sąd dokonałby reasumpcji swojego pierwotnego stanowiska i uznał, iż obecność oskarżonego jest obowiązkowa także w toku dalszych czynności na rozprawie, to zasadne byłoby wezwanie oskarżonego w dniu 10.03.2024 r. na kolejny termin rozprawy i dopiero w razie jego niestawiennictwa można byłoby rozważać zastosowanie środka przymusu w postaci zatrzymania i przymusowego doprowadzenia.

Z uwagi na powyższe wnoszę jak w petitum.

Jan Kowalski